11 رفتاری که باید به کودک‌تان بیاموزید

اینکه دائم به فرزندتان بگویید این کار را بکن و آن کار بد است، نمی‌تواند راه مناسبی برای پرورش یک کودک شاد و سالم باشد. حتما دیده‌اید کودکانی را که با هربار امر و نهی والدین‌شان، رفتار بد خود را تکرار می‌کنند یا رفتار درست را یاد نمی‌گیرند، همه اینها نشان می‌دهد که صحبت کردن به تنهایی نمی‌تواند چاره مشکل باشد، لازم است روش دیگری را امتحان کنید.

می‌گویند کودکان دوربین فیلمبرداری هستند یعنی هرچه را «ببینند» انجام می‌دهند نه آنچه را که «بشنوند.» پس بهترین روش برای اینکه راه و روش درست زندگی را به فرزندتان یاد دهید این است که اول از همه خودتان به آنچه می‌گویید عمل کنید. مدل‌سازی از رفتارهایی که می‌خواهید فرزندتان در بزرگسالی داشته باشد، بهترین راه بزرگ کردن یک فرزند شاد و بالغ است. بسیاری از حرکات و رفتارهای ما به‌عنوان پدر و مادر، به درک کودک از پدیده نرمال بودن سمت‌وسو می‌دهد.

از این رو، متخصصان بر این باورند که والدین نه وظیفه بزرگ کردن یک کودک که وظیفه بزرگ کردن یک فرد بالغ را برعهده دارند. مواردی که در ادامه این مطلب مطرح می‌شوند، از‌جمله اموری هستند که هر پدر و مادری باید جلوی چشم فرزندشان انجام‌ دهند.

۱. گریه کنید لطفا!
بسیاری از کودکان فکر می‌کنند گریه کردن آنها را ضعیف و آسیب‌پذیر جلوه می‌دهد، از این رو احساسات منفی و غم و اندوه درونی خود را نادیده می‌گیرند و وقتی این احساسات بروز پیدا می‌کنند، به شیوه‌های ناسالمی با آن مقابله می‌کنند. درحالی که انسان یک ماشین احساسی است. انسان‌ها باید با انواع احساسات خود رو‌به‌رو شوند، آنها را به‌عنوان بخشی از وجود خود بپذیرند و شیوه‌های سالمی برای بیان و بروز این احساسات پیدا کنند. مدت‌هاست روان‌شناسان به این نتیجه رسیده‌اند که سرکوب احساسات و به اصطلاح خودخوری می‌تواند سبب‌ساز مشکلات زیاد دیگری از‌جمله مشکلات ارتباطی و عاطفی شود.

این موضوع تا آنجا مهم و ضروری است که راه‌های زیادی هم برای برون‌ریزی و اصطلاحا تخلیه هیجانی پیشنهاد می‌شود، بنابراین باید از همین دوران کودکی به فرزندان خود بیاموزید که احساسات مختلف برای همه انسان‌ها عادی و طبیعی محسوب می‌شود و لازم نیست اگر از چیزی ناراحت هستند یا نیاز دارند اشک بریزند، با آن مقابله کنند. به فرزند خود یاد بدهید که صرف‌نظر از اینکه دختر است یا پسر، گاهی لازم است برای تخلیه هیجانی خود اشک بریزد. یکی از  بهترین راه‌های یاد دادن این مسئله هم رفتار والدین است. اگر والدین جلوی فرزندان خود اشک بریزند و احساسات درونی خود را بروز دهند، به آنها کمک خواهد کرد که در آینده با غم و اندوه خود بهتر کنار بیایند و آن را بروز دهند.

۲. مبارزه کنید
شاید بارها کودکان اصطلاحا نازک نارنجی را دیده باشید که در برابر کوچک‌ترین سختی و مشکلی، بی‌تابی می‌کنند، طاقت ندارند و زمین و زمان را به‌هم می‌ریزند. کودکانی که زیاد نازپرورده بار می‌آیند در آینده قادر نخواهند بود از پس حل کردن مشکلات خود برآیند. اینها همان افرادی خواهند بود که در برابر کوچک‌ترین مشکلات ضعیف هستند یا منفعل یا راه‌های غیرمنطقی برای رفع این مشکلات انتخاب می‌کنند. اما واقعیت این است که زندگی سرشار از مشکلات مختلف است و در زندگی همه ما اجتناب‌ناپذیر است.

کودکان باید از همان دوران کودکی بیاموزند که قوی و مقاوم باشند و مشکلات را شکست بدهند. کودکان با دیدن تلاش و کشمکش‌های پدر و مادرشان یاد می‌گیرند که اینها جزء لاینفک زندگی هستند. در این شرایط، اگر با سختی و دشواری خاصی مواجه شوند، می‌دانند که باید در برابر آن ایستادگی کنند. توصیه می‌شود والدین حین کار کردن کمی منعطف‌تر باشند تا کودکان از آنها یاد بگیرند. بگذارید فرزندتان شما را حین تلاش و مبارزه با مشکلات ببیند و از واکنش‌های شما درس بگیرد.

۳. به همسرتان محبت کنید
برخی ازدواج‌ها پس از تولد فرزند به یک رابطه ساده تبدیل می‌شوند، اما اگر می‌خواهید مدل درستی از عشق و دوست داشتن را به فرزندتان بیاموزید، باید راه و روش دوست داشتن را به او نشان دهید. مشاهده رابطه عاشقانه والدین حین خوردن شام، وقت خواباندن بچه‌ها و در طول سفر به کودکان نشان می‌دهد که عشق و دوست داشتن چیست و چطور باید دیگران را دوست داشته باشند. به فرزندتان بیاموزید که ابراز علاقه و محبت، زشت یا باعث شرمساری نیست. به آنها بیاموزید که ابراز محبت یکی از اصلی‌ترین راه‌های تحکیم خانواده و روابط و جزء ضروری ارتباط سالم است. فرزندتان باید بیاموزد که می‌تواند در محیط امن خانواده به همسر و فرزندان خود عشق بورزد و مطمئن باشد که این کار همه چیز را بهتر خواهد کرد.

بیشتر بخوانید : راهنمای خرید کریر 

۴. ورزش کنید
ورزش کردن نه تنها سلامت جسمانی شما را تضمین می‌کند، بلکه آرامش روحی و روانی‌تان را نیز تامین می‌کند. اینکه به فرزندتان بگویید ورزش کن، اما خودتان هر روز تا ظهر بخوابید یا همیشه روی مبل لم بدهید، نتیجه‌ای نخواهید گرفت. از قدیم گفته‌اند که کودکان از رفتار شما بیشتر می‌آموزند تا از صحبت‌های‌تان. بنابراین باید ورزش کردن را در والدین ببینند تا نسبت به آن رغبت پیدا کنند. اگر به بچه‌ها نشان دهیم که ورزش نکردن و عدم جنب‌و‌جوش یک امر غیرطبیعی است، می‌توانیم فعالیت‌های بدنی آنها را به یک عادت همیشگی بدل کنیم.

۵. بدون برنامه‌ریزی پول خرج نکنید
بسیاری از والدین دوست دارند از فرزندان خود در برابر مسائل مالی محافظت کرده و هرچه می‌خواهند برایش فراهم کنند. مسلما همه ما دوست داریم فرزندان‌مان در رفاه به‌سر ببرند اما توصیه می‌شود پدر و مادر به کودک اجازه دهند درگیر مسائل مالی شود تا یاد بگیرد چقدر پول دارد و چطور باید از آن استفاده کند. از همین الان به او برنامه‌ریزی مالی و پس‌انداز را یاد بدهید.

 گاهی اوقات به او پول کمتر از نیاز بدهید و بگویید تنها پولی است که تا مدتی خاص دراختیار او می‌گذارید. با این کار اگرچه تاحدی به او فشار وارد می‌کنید اما برای آینده‌اش مفید خواهد بود. به این روش او می‌تواند در همان حد کودکی خود، یاد بگیرد که چطور می‌تواند با همان میزان اندک پول خود چند روز را سپری کند یا چند کار را انجام دهد و در حقیقت اولویت‌بندی کند.

بیشتر بخوانید : کالسکه عصایی (مسافرتی) چیست 

۶. به معنویات بپردازید
کودکان ذاتا معنوی هستند؛ آنها دوست دارند زندگی را درک کنند و بدانند برای چه زندگی می‌کنند. بسیاری از والدین از پاسخ دادن به سوالات کودکان طفره می‌روند، چون جواب مناسبی برای آنها ندارند. اما گاهی اوقات ساده‌ترین پاسخ همان رفتار والدین است. اجازه دهید کودک با رفتارهای شخصی‌تان در خلوت آشنا شود. این رفتارها می‌توانند شامل نماز خواندن، مراقبه یا سایر فعالیت‌های معنوی باشند.

 در این صورت او می‌تواند متوجه شود که دین و معنویات چیست و چطور می‌تواند زندگی خود را بسازد. لازم است گاهی او را با خود به مراسم مذهبی ببرید یا مثلا درراه سوره‌ای از قرآن با لحنی جذاب برایش بخوانید. او را با داستان‌های مذهبی آشنا کنید اما هیچ‌وقت فشاری مبنی بر الزام رعایت اصول مذهبی وارد نکنید تا زمانی که کودک‌تان به سن بلوغ نرسیده اجازه دهید مشغول کشف ابعاد مختلف دینی باشد تا بعد بتواند از آن پیروی کند.

۷. در امور خیریه داوطلبانه شرکت کنید
کمک کردن به دیگران و مهربانی علاوه بر اینکه یک موضوع ذاتی محسوب می‌شود اما تا حد زیادی به یادگیری‌های فرد نیز مربوط است. باید به فرزندان خود بیاموزیم که دیگران را دوست بدارد، به عقاید و شخصیت دیگران احترام بگذارد و دیگران را آن‌طور که هستند، بپذیرد. یاد گرفتن مهربانی از همان دوران کودکی آغاز می‌شود. وقتی فرزندتان با کودک دیگری دعوا کرده و آن را برای‌تان تعریف می‌کند به او نگویید که کار خوبی کردی که او را کتک زدی یا تقصیر او بوده و... سعی کنید حقیقت را به او بگویید و اگر در یک مشاجره ناعادلانه رفتار کرده، این موضوع را بدون سرزنش کردن با او مطرح کنید و بخواهید برای رفتارش معذرت‌خواهی کند.

 اگر حق با او بوده  هم به او یاد دهید که روشی غیر از دعوا و جنجال و کتک‌کاری برای مشکلش مطرح کند. در حقیقت آن جدل را تحلیل کرده و راه‌های مختلف برخورد با آن را بررسی کنید. به او بفهمانید که راه‌های بهتری از کتک‌کاری برای حل مشکلات وجود دارد. به‌علاوه سعی کنید مهربانی را به او نشان دهید. مثلا در کارهای خیر همراه فرزندتان شرکت کنید. وقتی کودکان می‌بینند که پدر و مادرشان در یک کار داوطلبانه شرکت می‌کنند، از آن درس می‌گیرند. این لزوما به این معنی نیست که حتما برای کمک‌های آنچنانی به خیریه داوطلب شوید. کمک کردن به پیرزن همسایه هم می‌تواند سودبخش باشد. مثلا، وقتی حال همسایه خوش نیست، می‌توانید سر راه برایش از سوپرمارکت خرید کنید.

بیشتر بخوانید : چگونه نوزاد را به شیشه شیر عادت بدیم

8. خلاق باشید

اینکه بچه‌ها ببینند والدین در دنیای سه‌بعدی امروز چقدر شاد و سرخوش زندگی می‌کنند، از اهمیت بسیاری برخوردار است. به این منظور، می‌توانید از راهبردهایی استفاده کنید که هنرمندانه‌تر و خلاقانه‌تر باشند. پیانو زدن، نقاشی کشیدن، طرح زدن، نوشتن، آشپزی کردن و گوش دادن به موسیقی از‌جمله رایج‌ترین راهبردهای موجود است. با این حال، لزومی ندارد در این امور استاد باشید.فقط کافی است در این زمینه کارهای خلاقانه انجام دهید.

9. خشم‌تان را کنترل کنید
اگر کوک‌تان دائم و در برابر هر موضعی به‌شدت خشمگین می‌شود احتمالا این رفتار را به‌عنوان الگو آموخته است. در چنین مواردی گفته می‌شود که یکی از والدین یا هر دو افراد عصبی و تند مزاج هستند و کودک بارها و بارها چنین رفتاری را مشاهده کرده است. پس قدم اول این است که ببینید چه کسی این رفتار را بروز داده و کودک از چه کسی این را آموخته است. در مرحله بعدی والدی که خشمگین و عصبی است باید تحت درمان قرار گرفته و رفتارهای خود را اصلاح کند. در مرحله بعد است که باید رفتارهای درست را به کمک مشورت با متخصص در فرزندتان ایجاد کنید.

۱۰. با خودتان مهربان باشید

والدین بیشتر از همه به خود سخت می‌گیرند. آنها در پایان روز خود را مقصر اتفاقات بد می‌دانند. مثلا ممکن است بگویند: «از اندامم بدم می‌آید» یا «نمی‌توانم باور کنم که تا این حد چاق شده‌ام» یا اینکه «امروز احمقانه‌ترین حرف ممکن را زدم!» کودکان در مواجهه با این رفتارها یاد می‌گیرند که چگونه با خود برخورد کنند. آنها به سرعت از این رفتارها تقلید کرده و فکر می‌کنند همه بزرگسالان با خود چنین برخوردی دارند. سعی کنید خود را برای آنچه هستید دوست داشته باشید، به خود و دیگران احترام بگذارید و این را به فرزندان خود منتقل کنید.

۱۱.منظم باشید
 بارها وارد اتاق فرزند خود شده و با حجم زیادی از لباس‌ها و وسایل رو‌به‌رو شده‌اید که اینجا و آنجا ریخته‌اند، بارها به او تذکر داده‌اید که منظم باشد و هر چیز را سر جای خود بگذارد و... اما به گوش او نمی‌رود که نمی‌رود. باید ببینید اشکال کار کجاست که فرزندتان با نظم و انضباط میانه خوبی ندارد. یکی از مسائلی که در این میان وجود دارد این است که کودک منظم بودن را ندیده است. وقتی والدین وسایل خود را منظم سر جای خود نمی‌گذارند، ساعت خواب و بیداری مشخصی ندارند، همه چیز درهم و برهم است و... مسلما کودک نیاموخته که منظم و برنامه‌ریزی شده زندگی کند. قبل از انواع و اقسام امر و نهی کردن، باید ابتدا خودتان منظم باشید.

 کودکی که در یک محیط منظم رشد یافته، مسلما با همین شیوه بزرگ می‌شود و زندگی خود را هم بر همین منوال پایه‌ریزی خواهد کرد. اگر فرزندتان ببیند که اتاق شما منظم و مرتب است نسبت به این قضیه مشتاق خواهد شد. برای بهتر شدن اوضاع، کارهای خوب را تشویق کنید و قاطع و استوار باشید.

یاد بگیرید

آموزش یک هدف اصلی و ضروری در زندگی است، به‌خصوص اگر می‌خواهید به شیوه‌ای عملی زندگی کنید. زمانی می‌رسد که بچه‌ها می‌خواهند رشته درسی یا کارشان را عوض کنند، پس باید بدانند چطور با آن مواجه شوند و چگونه از پس آن بر بیایند. بهترین روش برای یاد دادن به آنها این است که خودمان دست به کار شویم و عمل کنیم. چیزهای جدید یاد بگیرید و سعی کنید دانش خود را بیشتر کنید.

11 مورد از رفتارهایی که والدین باید از انجام آنها در مقابل کودکان خودداری کنند

منبع : برترین ها

بررسی تنفس کودک هنگام خواب چگونه باید باشد؟

بررسی تنفس کودک هنگام خواب به ویژه هفته‌ها و ماه‌های اول تولد از اهمیت بسیار زیادی برخوردار است. شاید شما هم مانند بسیاری از مادران دیگر، چندین بار در طول شب به طور کاملا غیرارادی از خواب بیدار می‌شوید و تنفس نوزادتان را بررسی می‌کنید که البته کاملا قابل درک و طبیعی است. گاهی این نگرانی مادر و توجه زیاد او به حفظ ریتم طبیعی نفس کشیدن فرزند ناشی از وجود اختلالاتی همانند آپنه یا وقفه تنفسی نوزاد در خواب است. در شرایطی که کودک با این اختلالات مواجه است، بررسی تنفس کودک هنگام خواب یک امر لازم و ضروری تلقی می‌شود و مادر باید بیش از پیش به نحوه تنفس او توجه کند.

تنفس معمول نوزاد در طول خواب چگونه است؟

داشتن اطلاعاتی در مورد تنفس معمول نوزاد در طول خواب می‌تواند نگرانی‌های مربوط به خواب نوزاد را کاهش داده و به تجربه مادر بیافزاید. همانطور که می‌دانید میانگین زمان خواب نوزاد در طول شبانه روز چیزی حدود 16 الی 17 ساعت است و با گذشت زمان و بزرگ‌تر شدن او کم کم از زمان خوابش کاسته می‌شود. از آنجایی که بیشتر زمان نوزاد در خواب سپری می‌شود مراحل خواب متفاوتی را تجربه می‌کند. معمولا نوزاد در دقایق اولیه خواب تندتر و عمیق‌تر نفس می‌کشد و کم کم این تنفس عمیق جایش را به یک تنفس آرام می‌دهد. در این بین گاهی ممکن است احساس کنید که برای 10 تا 15 ثانیه واقعا نفس نمی‌کشد و باز دوباره نفس کشیدن عمیق را از سر گرفته و عمیق‌تر نفس می‌کشد. چندین بار که روی روند نفس کشیدن او در طول خواب دقیق شوید، تنفس طبیعی و نرمال دلبندتان دست‌تان می‌آید و این بررسی تنفس کودک هنگام خواب را راحت‌تر می‌کند.

همچنین بخوانید : راهنمای خرید تخت و پارک

چگونه نگرانی ام در مورد سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) را کاهش دهم؟

ببینید من درک می‌کنم که سندرم مرگ ناگهانی نوزاد (SIDS) می تواند تا حدودی نگران‌تان کند و یکی از دلایل‌تان برای بررسی تنفس کودک هنگام خواب جلوگیری از وقوع این سندرم باشد، اما بدانید که سندرم مرگ ناگهانی نوزاد به قدری شایع نیست که بخواهید مدام نگران آن باشید و با رعایت نکات پیشگیرانه به راحتی می‌توانید از وقوع آن جلوگیری کنید. خوب است بدانید که که حدود 90 درصد مرگ و میر ناشی از سندرم ناگهانی مرگ نوزاد در نوزادان زیر شش ماه اتفاق می‌افتد و با عبور نوزادتان از این سن، به مراتب نگرانی‌تان هم کمتر خواهد شد. 

اگرچه تئوری‌های زیادی در مورد علل وقوع سندرم مرگ ناگهانی نوزاد وجود دارد، اما هیچ‌کس دقیقا نمی‌داند چه عواملی باعث این سندرم می‌شود  و واقعا هیچ راه مطمئنی برای جلوگیری از آن وجود ندارد. خوشبختانه با شناسایی عوامل خطر و بالا رفتن اطلاعات والدین در این مورد و اجتناب از آن‌ها، در سال‌های اخیر وقوع این اتفاق به طرز چشمگیری کاهش یافته است. یکی از نکات مهم در حفظ ایمنی خواب نوزاد در این مورد این است که، نوزاد را پشت بخوابانید و هیچ اسباب بازی خطرناکی در دسترس او قرار ندهید، دمای محیط را نیز روی مقداری استاندارد تنظیم کنید تا نیازی به استفاده از پتوی سنگین بر روی نوزاد نباشد، مانع از سیگار کشیدن هرکسی در محیطی که نوزادتان تنفس می‌کند، شوید. در مواردی دیده شده که همین دود سیگار باعث بروز مشکلات تنفسی جدی بر روی نوزاد شده است.

اگر احساس می کنید که نوزاد نفس نمی‌‌کشد یا می‌‌‌خواهید از نفس کشیدن او مطمئن شوید، به آرامی پشتش را ماساژ دهید و یک تکان کوچک بدهید ببینید واکنش نشان می‌دهد یا نه. اگر واکنشی نشان نداد ممکن است گرفتار اختلال آپنه یا وقفه تنفسی نوزاد در خواب شده باشد. از آن جایی که در این شرایط قطعا دست و پای‌تان را گم خواهید کرد و مستاصل خواهید شد، سریع با اورژانس تماس بگیرید و به دنبال کمک حرفه‌ای باشید. در این بین علائمی وجود دارد که نشان می‌دهند نوزاد دچار مشکلات تنفسی شده و نیاز به کمک اورژانسی دارد، از جمله این علائم می‌توانیم موارد زیر را عنوان کنیم:

• توقف تنفس نوزاد به مدت 20 ثانیه یا بیشتر
• سست شدن نوزاد
• کبود شدن لب ها، دست‌ها یا پاهای او
• داشتن حالت خفگی بدون داشتن واکنش

بیشتر بخوانید : راهنمای کامل سفر با نوزاد

چه زمانی باید نگران تنفس نوزاد خود باشیم؟

علائم و نشانه‌هایی وجود دارند که تحت عنوان علائم هشداردهنده تنفس نوزاد می‌‌توانند نگران کننده باشند و پس از مشاهده مکرر آن‌ها بهتر است آن را با پزشک در میان بگذارید. از جمله این علائم می‌توانیم به موارد زیر اشاره کنیم:

1. تنفس صدادار نوزاد و خرخرکردن: گاهی ممکن است نوزاد در پایان هر نفس صدایی شبیه به خرخر یا ناله داشته باشد، درست است که در برخی از موارد این خرخر کردن طبیعی است و نشان دهنده مشکل خاصی نیست، اما گاهی اوقات نوزاد این کار را در تلاش برای باز کردن راه‌های هوایی مسدود شده انجام می‌دهد. 
2. تتنفس نامنظم نوزاد و تکان خوردن پره‌های بینی: گاهی در برخی از نوزادان میبینیم که در طول خواب و در هنگام تنفس، پره‌‌های بینی‌اش به وضوح تکان می‌خورند. این نشانه نیز می‌تواند حکایت از تلاش نوزاد برای بهتر نفس کشیدن و خلاصی از مشکلات تنفسی باشد.
3. اتنفس شکمی نوزادنقباض: در شرایط نگران کننده عضلات قفسه سینه نوزاد به وضوح و بسیار عمیق‌تر از حد معمول شروع به انقباض می‌کنند.
4. کم آوردن نفس نوزاد و بی حالی: در شرایطی که نوزاد با مشکلات تنفسی گرفتار شده باشد، خیلی زود انرژی بدنش فروکش می‌کند و نوزاد پر سر و صدای همیشگی به یک نوزاد بی حال تبدیل می‌شود.
5. تب و تنفس تند کودک: بیشتر عفونت‌های تنفسی و ریوی باعث بروز تب می‌شوند. در کنار بررسی تنفس کودک هنگام خواب، دمای بدنش را نیز بررسی کنید.

منبع : گهواره

تاثیر مهدکودک بر کودکان؛ نقش مهد در تربیت کودک + فواید و معایب

از تاثیرات مهدکودک بر کودکان می‌توان به بهبود روابط اجتماعی، رشد عاطفی، مستقل شدن کودکان، کاهش ترس و اظطراب و ... اشاره کرد. با این حال فرستادن کودکان به مهد در کنار فواید آن می‌تواند بر تربیت کودکان تاثیر منفی نیز بگذارد.

مهد کودک خانه دوم کودکان محسوب می‌شود و بسیاری از والدین ترجیح می‌دهند برای آموزش و کسب مهارت‌های بیشتر، کودکشان را به مهد کودک بفرستند. فرستادن کودکان زیر سه سال به مهد توصیه نمی‌شود، اما فرستادن کودکان در سن مناسب به مهد نقش موثری در تربیت و شکل گیری شخصیت آن‌ها دارد. والدین درصورتی می‌توانند از مزایای مهدکودک برخوردار شوند که مهدکودک مناسبی برای فرزندشان انتخاب کنند. در این مطلب به بررسی نقش مهدکودک بر تربیت و شخصیت کودکان، آسیب شناسی مهدکودک و فواید و عوارض مهدکودک می‌پردازیم.

نقش مهدکودک در تربیت و شخصیت کودکان

مهدکودک تاثیر زیادی برشکل گیری شخصیت کودکان و تربیت آن‌ها دارد، برخی از این تاثیرات عبارتند از:

۱. تقویت روابط اجتماعی

مهم‌ترین تاثیر مهدکودک بر کودکان تقویت روابط اجتماعی است. بازی‌های گروهی و افزایش ارتباطات، روابط اجتماعی کودک را بهبود می‌بخشند. یک مربی مهدکودک خوب به کودکان می‌آموزد که چگونه با دیگر همسالان خود رابطه برقرار کرده و دوست‌های جدید پیدا کنند. همچنین وقتی کودکان در بین هم‌سن و سالان خود قرار می‌گیرند در برخی از مواقع با یکدیگر دچار اختلاف خواهند شد. در ابن حالت مربی مهدکودک می‌تواند به کودکان آموزش دهد که چگونه اختلافاتشان با یکدیگر را برطرف کنند.

۲. آموزش نظم و انظباط

کودکان باید هر روز و در زمان مشخصی به مهدکودک بروند و وسایلشان را در مهدکودک تمیز و مرتب نگه دارند. آنها همچنین زمان مشخصی برای تغذیه، بازی و آموزش دارند و طرز صحیح نشستن و صحبت کردن را یاد می‌گیرند. همه این‌ها نظم و انضباط را به کودکان آموزش می‌دهد.

۳. مستقل شدن

بسیاری از کودکان تا زمانیکه در خانه اند برای انجام کارهایشان به پدر و مادر و یا خواهر و برادر بزرگتر از خود وابسته هستند. آن‌ها در مهد یاد می‌گیرند که چگونه کارهایشان را به تنهایی انجام دهند. همچنین دور بودن از محیط خانه باعث می‌شود که وابستگی کودک به مادر کمتر شود و کودک در آینده راحت‌تر بتواند به محیط مدرسه عادت کند.

۴. افزایش اعتماد به نفس و خودباوری کودکان

کودکان در مهدکودک مطالب جدید را یاد می‌گیرند و ارائه‌ این مطالب توسط کودک در جمع‌های دوستانه و خانوادگی، در ایجاد اعتماد به نفس در کودکان موثر است. همچنین مربی مهدکودک نقاط قوت و ضعف کودک را در در زمان بازی و آموزش شناسایی می‌کند و به او کمک می‌کند تا نقاط ضعف خود را برطرف کند.

۵. کاهش اضطراب و ترس در کودکان

وقتی کودکان دور از خانواده و در محیطی جدید قرار می‌گیرند، دچار ترس و اضطراب می‌شوند. این اضطراب قدرت یادگیری آن‌ها را کاهش داده و آن‌ها را در خطر ابتلا به بیماری‌های روانی قرار می‌دهد. محیط مهدکودک یک محیط دوستانه همراه با بازی‌های کودکانه و آموزش است که اضطراب کودکان را کاهش می‌دهد و آن‌ها را برای مدرسه رفتن آماده می‌کند.

۶. رشد عاطفی کودکان

کودکان در مهدکودک یاد می‌گیرند تا احساسات خود را بیان کنند و نگرانی هایشان درمورد دیگران را نشان دهند، بنابراین یک مهدکودک خوب باعث رشد عاطفی کودکان خواهد شد.

تاثیر مهدکودک بر آینده کودکان

مهدکودک تنها مکانی برای نگه داری کودکان نیست، بلکه نهادی نوظهور برای تعلیم و تربیت کودکان است. هر کودکی برای حضور در جامعه به مهارت‌های اولیه نیاز دارد. برقراری ارتباط با دیگران، حل اختلافات با دوستان، بیان احساسات و عدم ترس از حضور در محیط‌های جدید تنها برخی از این مهارت‌ها هستند که مربیان مهدکودک به کودکان می‌آموزند. مربیان به دلیل تخصصی که در این زمینه دارند بهتر از والدین، حتی والدین تحصیلکرده عمل می‌کنند. همچنین مهدکودک کمک می‌کند تا کودکان بر ترس از مدرسه غلبه کنند و برای حضور در مدرسه آماده شوند.  

آسیب شناسی تاثیر مهدکودک بر کودکان

برخی از آسیب‌های مهدکودک عبارتند از:

۱. تقلید از رفتار نامناسب دوستان

کودکان به راحتی تحت تاثیر رفتار گروه همسن و سال خود قرار می‌گیرند و رفتار آن‌ها را تقلید می‌کنند. بیش فعالی، پرخاشگری و لجبازی کودکان می‌تواند تاثیر منفی روی سایر بچه‌ها بگذارد. بنابراین در صورتیکه مربی مهدکودک متوجه وجود این اختلالات در کودکی شد، برای پیشگیری از تاثیر رفتارش بر سایر کودکان باید این موضوع را با خانواده‌ی او در میان بگذارد و از آن‌ها بخواهد تا با مراجعه به مشاوره و روانشناس این مشکلات را برطرف کنند.

۲. مربیان نامناسب

کار با کودکان نیاز به تخصص بالایی دارد و همه افراد از عهده آن بر نمی‌آیند اما متاسفانه برخی از مهدکودک‌ها تنها محیطی برای نگهداری کودکان هستند. مربی‌های اینگونه از مهدکودک‌ها تخصصی در زمینه رفتار صحیح با کودکان ندارند و در برخی از مواقع با وجود داشتن تخصص، روحیه‌ی آن‌ها برای انجام اینکار مناسب نیست.

۳. ترس و اضطراب

ترس و اضطراب یکی از اصلی‌ترین مسائلیست که کودکان در محیط‌های غریبه به آن دچار می‌شوند. شب ادراری کودک ، بی خوابی، ترس و لکنت زبان از عوارض حضور کودکان در محیط‌هایی است که در آن احساس امنیت ندارند. والدین نباید کودکانشان را در حالیکه گریه می‌کنند از خودشان جدا کنند و به مربی مهد کودک بسپارند، بلکه بهتر است برای غلبه بر این اضطراب، والدین در روز‌های ابتدایی مهدکودک چند ساعت کنار کودک بمانند تا به محیط جدید عادت کند.

۴. رفتار نامناسب مربیان

در روز‌های ابتدایی مهدکودک، کودکان به فرصت بیشتری برای یادگیری و انجام فعالیت‌ها نیاز دارند. در چنین شرایطی مربی باید به کودکان فرصت بدهد و با تشویق کردن، انگیزه‌شان برای یادگیری را بیشتر کند اما اگر رفتار مربی نامناسب باشد کودکان انگیزه‌ای برای رفتن به مهدکودک ندارند.

۵. یکسان بودن برنامه آموزشی برای همه کودکان

کودکان دارای استعداد‌های متفاوتی هستند. برخی از آن‌ها در یادگیری نقاشی موفق‌تر از دیگران عمل می‌کنند و برخی دیگر در تمرینات ورزشی بهترند اما معمولا مربیان مهدکودک به این تفاوت توجهی نمی‌کنند و همه کودکان را مجاب می‌کنند تا از یک برنامه آموزشی یکسان پیروی کنند.

۶. تعامل ضعیف خانواده‌ها با مهدها

والدین باید بعد از فرستادن کودکشان به مهدکودک با مربی او در ارتباط باشند تا از مشکلات رفتاری و یادگیری کودکشان با خبر شوند، اما متاسفانه والدین به دلیل مشغله کاری که دارند از انجام اینکار صرف نظر می‌کنند.

۷. از بین بردن خلاقیت کودکان

کودکان وقتی کنار همدیگر جمع می‌شوند بازی‌های جدیدی برای انجام دادن در کنار یکدیگر دارند، اما در برخی از مهدکودک‌ها اختیار کودکان سلب می‌شود و آن‌ها فقط بازی‌های آموزش داده شده توسط مربی را انجام می‌دهند. اگرچه ارائه الگو برای بازی به کودکان بد نیست، اما نباید خلاقیت آن‌ها را ازبین برد.

 
بیشتر بخوانید : برنامه ریزی های لازم برای سفر با کودک و نوزاد

فواید مهدکودک برای کودکان

ثبت نام کودکان در مهدکودک‌هایی که مربیان آموزش دیده دارند فواید زیر را به همراه دارد.

۱. آمادگی برای ورود به مدرسه

همانطور که ذکر شد، رفتن به مهدکودک روابط اجتماعی کودکان را بهبود می‌بخشد، ترس و اضطراب آن‌ها را کاهش می‌دهد و وابستگی کودکان را به والدین کم می‌کند. بنابراین کودکانی که به مهدکودک رفته اند سریعتر به محیط مدرسه عادت می‌کنند و موفق‌تر از سایر دوستان خود که تجربه حضور در مهدکودک را ندارند، عمل می‌کنند.

۲. افزایش علاقه کودکان برای یادگیری مهارت‌های جدید

آموزش‌ها در مهدکودک به صورت گروهی و همراه با بازی صورت می‌گیرد. این شیوه آموزش باعث می‌شود که کودکان شوق فراوانی برای یادگیری داشته باشند.

۳. آموزش مهارت‌های فیزیکی

انجام تمرینات فیزیکی، مهارت‌های حرکتی کودکان را تقویت می‌کند. بازی پازل، بازی با خاک رس، نقاشی و تمرینات ورزشی تنها برخی از فعالیت‌های روزانه در مهدکودک هستند که مهارت حرکتی و تمرکز آن‌ها را بهبود می‌بخشند.

۴. آموزش فکر کردن و مهارت‌های شناختی

کودکان در مهدکودک کاردستی درست می‌کنند، سوال می‌پرسند، مشکلاتشان را می‌گویند و یاد می‌گیرند برای انجام کارهایشان برنامه ریزی کنند. مربی مهدکودک کودکان را به شرکت در بحث و گفتگو تشویق می‌کند و از آن‌ها می‌خواهد تا ایده هایشان را بیان کنند. انجام این فعالیت‌ها قدرت فکر کردن و مهارت‌های شناختی کودکان را بهبود می‌بخشد.

۵. تخصص مربیان در زمینه آموزش کودکان

در صورتیکه مربی مهد کودک تخصص کافی برای آموزش کودکان داشته باشد، می‌تواند به رشد مهارت‌های آن‌ها کمک کند؛ بنابراین توجه به تخصص مربی مهدکودک در انتخاب مهدکودک بسیار مهم است.

 بیشتر بخوانید : نکات خرید سیسمونی کودک

معایب مهدکودک برای کودکان

۱. مناسب نبودن محیط مهدکودک برای کودکان زیر سه سال

سن مناسب فرستادن کودک به مهد کودک  بعد از سه سالگی است. کودکان زیر سه سال بسیار جست و جو گر هستند. آن‌ها می‌خواهند تمام وسایل اطرافشان را بشناسند و آن‌ها را بررسی کنند و برخی اوقات این وسایل را داخل دهانشان می‌کنند. برای نگهداری این کودکان، محیطی امن، تمیز و فاقد وسیله‌های ریز نیاز است تا کودک بتواند به راحتی کنجکاویش را برطرف کند اما محیط مهدکودک این ویژگی را ندارد. همچنین محیط کوچک مهدکودک اجازه تخلیه انرژی به کودکان را نمی‌دهد، آن‌ها را کلافه می‌کند و باعث می‌شود بهانه گیری کنند.

۲. شیوع بیماری ها

سیستم ایمنی بدن کودکان نسبت به بزرگتر‌ها ضعیف‌تر است و در صورتیکه یکی از کودکان به بیماری واگیر داری مانند سرماخوردگی مبتلا باشد، بیماری اش به سرعت به دیگران منتقل می‌شود. والدین باید از فرستادن کودک بیمار خود به مهدکودک اجتناب کنند.
 

بیشتر بخوانید : نکات هنگام غذاخوردن کودک

۳. تجاری شدن مهدکودک ها

مهدکودک باید محیطی برای تربیت کودکان باشد. برخی از مهدکودک‌ها انواع خدمات از جمله ژیمناستیک، آموزش زبان، موسیقی و … را در برنامه‌ی آموزشی خود گنجانده‌اند و معمولا هزینه‌ی زیادی برای ثبت نام کودکان دریافت می‌کنند. والدین باید توجه داشته باشند که این برنامه‌ها تا چه حد با استعداد و نیاز کودکشان همخوانی دارد. همچنین نباید فراموش کرد که سنین قبل از مدرسه سن آموزش رسمی نیست و نباید فرصت بازی و تفریح از کودکان گرفته شود.

منبع : ستاره

کند نویسی در کودکان، از شناخت تا حل مشکل!

کند نویسی کودکان، از مشکلاتی است که ممکن است برای هر کودکی ایجاد شود. این مشکل، می تواند اثرات منفی و متعددی را بر روی کودکان بگذارد. در نتیجه، کند نویسی معضلی است که در صورت مشاهده، باید هر چه سریع تر برطرف شود، و در غیر این صورت، کودکان با مشکلات متعددی مواجه می شوند. اگر می خواهید که اطلاعات بیشتری در مورد کند نویسی در کودکان به دست بیاورید، در ادامه ی مطلب با ما همراه باشید.

کند نویسی، به این معنی است که فرد نتواند با سرعت مناسب، مطلب مورد نظر خودش را بر روی کاغذ بنویسد. کند نویسی، از معضلاتی است که بیشتر در کودکان مشاهده می شود.

برخی از افراد، مشکل کند نویسی را به عنوان یک مشکل جزئی و بی اهمیت می شناسند، در حالی که کند نویسی، می تواند مشکلات متعددی را برای کودکان به وجود بیاورد. برای مثال، هنگامی که کودک نتواند با سرعت مناسب، مطالب مورد نظر خود را بنویسد، نمی تواند در درس های خود پیشرفت کند و در نتیجه، در درس های خود بسیار ضعیف می شود.

کند نویسی می تواند به دلایل مختلفی به وجود بیاید، اما به صورت کلی، عیب یابی کودکان در مورد کند نویسی آنها، سخت نیست و با کمی دقت، می توان دریافت که کودک به چه دلیلی کند می نویسد. چندین راه حل برای برطرف کردن کند نویسی وجود دارد که این راه حل ها، به نسبت عوامل ایجاد کند نویسی در کودکان، متغیر هستند.

کند نویسی، می تواند بسیار جزئی باشد، اما در برخی کودکان، سرعت نوشتن به اندازه ای کم است که والدین را نگران می کند. نیازی به نگرانی نیست، زیرا روش های فراوانی برای درمان کند نویسی در کودکان وجود دارند. 

کند نویسی، معمولا پدیده ای رایج در کودکان نیست و بیشتر در اثر عوامل آموزشی به وجود می آید. افزایش تمرکز کودک، به همراه رعایت اصول نوشتن، می تواند مشکل کند نویسی کودک را برطرف کند.

عوامل کند نویسی در کودکان

همانطور که پیش تر به آن اشاره کردیم، کند نویسی در کودکان، می تواند به عوامل مختلفی بستگی داشته باشد. بعضی از این عوامل، با یکدیگر ارتباط دارند. در ادامه ی مطلب، به معرفی و بررسی برخی از عوامل کند نویسی در کودکان خواهیم پرداخت.

1. عدم تمرکز کافی کودک

یکی از مهم ترین عوامل کند نویسی در کودکان، نبود تمرکز کافی در آنها است. محرک های گوناگونی در محیط اطراف کودکان قرار دارد که می تواند تمرکز کودکان بر روی نوشتن را کاهش دهد. برای مثال، هنگامی که کودکان از چیزی می ترسند، یا در انتظار یک اتفاق خوب هستند، ممکن است که تمرکز کافی برای نوشتن نداشته باشند. در این حالت، کودکان کند نویسی می کنند و نمی توانند با سرعت مناسب، حروف و کلمات را بنویسند.

2. ضعیف بودن انگشتان دست کودک

ضعیف بودن انگشتان دست، از رایج ترین عوامل کند نویسی در کودکان است. هنگامی که انگشتان کودک، در نوشتن های طولانی مدت ضعف دارند و سریع نیاز به استراحت پیدا می کنند، کودک نمی تواند مطالب را با سرعت مناسب بنویسد. ضعیف بودن انگشتان، با نوشتن بیشتر و بیشتر برطرف خواهد شد، اما اگر کودک، به اندازه کافی به نوشتن ادامه ندهد، انگشتان او ضعیف خواهند ماند و کند نویسی کودک برطرف نمی شود.

3. شیوه گرفتن مداد در دست

هنگامی که کودک نحوه گرفتن مداد در دست را به خوبی فرا نگرفته باشد، در هنگام نوشتن دچار مشکلات متعددی خواهد شد. یکی از این مشکلات، کند نویسی است. تا زمانی که کودک یاد نگیرد که مداد را به طور درست در دست خود بگیرد، نمی تواند به کند نویسی خودش غلبه کند. 

برای تشخیص درست در دست نگرفتن مداد در کودکان، تنها کافی است که یک مداد به آنها بدهید و از آنها بخواهید که یک مطلب را بنویسند. در چنین حالتی، می توانید شیوه ی مداد در دست گرفتن کودک را مشاهده و در صورت نادرست بودن، به اصلاح آن بپردازید.

4. مشکلات شنوایی

در برخی از موارد، هنگامی که معلمان یا والدین برای کودک مطلبی را می خوانند که بنویسد، کودک نمی تواند با سرعت کافی مطلب را بر روی کاغذ بنویسد و عقب می افتد. در چنین حالتی، ممکن است که کودک، بدون اینکه خودش بداند، دچار مشکلات شنوایی باشد و نتواند سخنان معلم و یا والدین خود را به خوبی متوجه شود و بنویسد. 

5. وارد کردن فشار بیش از حد بر روی کاغذ

یکی دیگر از عواملی که باعث کند نویسی در کودکان می شود، وارد آوردن فشار بیش از حد بر روی کاغذ است. برخی از کودکان، به اشتباه گمان می کنند که برای نوشتن، باید فشار زیادی را به وسیله مداد یا خودکار بر روی کاغذ وارد کنند، در حالی که این امر اشتباه است و منجر به کند نویسی می شود.

هنگامی که کودکان فشار زیادی را به وسیله مداد یا خودکار به کاغذ وارد می کنند، دستشان سریع تر خسته می شود و باعث کند نویسی آنها می شود. اصطکاکی که بین نوک مداد و کاغذ ایجاد می شود، با افزایش فشار وارد شده توسط کودک بر روی کاغذ، افزایش می یابد و فرایند نوشتن را دشوار تر و کند تر می کند. در نتیجه، این عامل، یکی از مهم ترین عامل هایی است که در کودکان منجر به کند نویسی می شود و باید هر چه سریع تر برطرف شود.

6. مشکلات بینایی 

در برخی از اوقات، کودکان بدون اینکه متوجه باشند، دچار مشکلات بینایی هستند و به این ترتیب، نمی توانند کلمات و حروف را به خوبی فرا بگیرند و با اطمینان کامل بنویسند؛ در نتیجه، این کودکان دچار کند نویسی می شوند. برای اینکه از وجود مشکلات بینایی در کودک مطلع شوید، می توانید به یک بینایی سنج و یا چشم پزشک مراجعه کنید و نظر او را در این مورد بدانید.

7. عدم مطالعه کافی

یکی دیگر از رایج ترین عوامل کند نویسی در کودکان، مطالعه ناکافی آنها درباره خواندن و نوشتن است. هنگامی که کودکان، درس های املایی خود را به خوبی فرا نگرفته باشند، ممکن است که دچار کند نویسی شوند و نتوانند با سرعت کافی، حروف و کلمات را در ذهن خود تحلیل کرده و بنویسند. 

هنگامی که کودکان، مطالعه کافی نداشته باشند و به درس های خود اهمیت ندهند، نه تنها ممکن است که دچار کند نویسی شوند، بلکه مشکلات دیگری نیز در درس خواندن آنها به وجود خواهد آمد. در نتیجه، مشکل درس نخواندن کودکان، از مشکلاتی است که باید هر چه سریع تر برطرف شود.

8. شرایط محیطی نامناسب

میز و صندلی که کودک برای نوشتن از آنها استفاده می کند، باید استاندارد باشند و کودک را در وضعیت مناسب برای نوشتن قرار دهند. در غیر این صورت، ممکن است که کودک نتواند مطالب را با سرعت مناسب بنویسد و دچار کند نویسی می شود.

9. شروع کردن زود هنگام نوشتن

برخی از والدین، می خواهند که کودکشان زود تر از زمان استاندارد، خواندن و نوشتن را یاد بگیرد. شاید برخی از کودکان بتوانند در سنین پایین تر از سن استاندارد، خواندن و نوشتن را یاد بگیرند، در حالی که بسیاری از کودکان نمی توانند در سن پایین، خواندن و نوشتن را به درستی یاد بگیرند. در نتیجه، ممکن است که برخی از آنها دچار کند نویسی شوند. 

10. نداشتن انگیزه کافی

از دیگر عواملی که باعث کند نویسی در کودکان می شود، نبود انگیزه کافی برای نوشتن و یا درس خواندن است. در چنین حالتی، کودک تمرکز خود را بر روی نوشتن نمی گذارد و دچار کند نویسی می شود.

راه های درمان کند نویسی کودکان

شاید برخی از افراد گمان کنند که ریشه یابی کند نویسی کودکان و درمان آن، کاری دشوار است، در حالی که به هیچ وجه اینگونه نیست و نیازی به نگرانی در این باره نخواهید داشت. تمرین ها و فعالیت های گوناگونی وجود دارند که کودکان با انجام دادن آنها، می توانند مشکل کند نویسی خودشان را برطرف کنند.

در ادامه ی مطلب، برخی از راه های درمان و برطرف کردن کند نویسی در کودکان را معرفی کرده و درباره آنها توضیح خواهیم داد.

اصلاح نحوه گرفتن مداد در دست

در صورتی که کودک نتواند مداد را به شیوه صحیح در دست بگیرد، باید به او آموزش داد که چگونه باید مداد را در حالت درست بگیرد و از آن استفاده کند.

انتخاب محلی مناسب برای نوشتن

اگر محلی که کودک در آن می نویسد استاندارد نیست، باید یک محل دیگر برای نوشتن کودک انتخاب شود، و یا اینکه محل اولیه اصلاح شود و از استاندارد ها برخوردار باشد. برای مثال، اگر صندلی بلند تر از میز نوشتن باشد، کودک نمی تواند در حالت درست قرار بگیرد و در نتیجه دچار کند نویسی می شود. در چنین حالتی، باید میز و صندلی با نسبت های مناسب برای کودک تهیه شود.

استفاده از کاغذ های خط دار

یکی از مهم ترین اصول در نوشتن کودکان، انتخاب کاغذی است که خط کشی شده باشد، زیرا کودکان توانایی کافی برای نوشتن بر روی برگه بدون خط را ندارند و ممکن است دچار کند نویسی شوند. در نتیجه، از دادن برگه های بدون خط به کودکان خودداری کنید و از برگه های مناسب و خط دار استفاده کنید.

مراجعه به شنوایی سنج و بینایی سنج

برای اطلاع پیدا کردن از وضعیت شنوایی و بینایی کودک، باید به همراه او به بینایی سنج و شنوایی سنج مراجعه کرد. در صورتی که کودک در دریافت اطلاعات بینایی و شنوایی مشکل داشته باشد، باید این مشکل ها را اصلاح کند. در نتیجه، کودک می تواند در شرایط مناسب تر بنویسد و کند نویسی او به تدریج برطرف خواهد شد.

بیشتر بخوانید : بارداری پر خطر چیست؟

انجام ورزش ها و بازی ها برای افزایش تمرکز

برخی از کودکان، تمرکز کافی برای نوشتن با سرعت مناسب را به دست نیاورده اند. در نتیجه، بهترین و سریع ترین کار برای افزایش تمرکز کودکان، استفاده از بازی ها و تمرین هایی است که سبب شود کودکان تمرکز خود را افزایش دهند. 

ورزش هایی مانند تنیس، و یا بازی هایی مانند یک قل دوقل، می توانند تمرکز کودک را افزایش دهند و کند نویسی او را به تدریج از بین ببرند.

تشویق کودکان به تند نویسی

تشویق، از عواملی است که به کودکان در پیشرفت در هر عرصه ای کمک می کند. والدین، باید کودکان خود را به تند نویسی، خوش نویسی، گوش دادن به درس با دقت و... تشویق کنند تا کودک تمرین بیشتری داشته باشد و بتواند کند نویسی خودش را از بین ببرد. 

والدین باید دقت داشته باشند که تشویق آنها برای تند نویسی، نباید به یک اصرار تبدیل شود.

جذاب کردن نوشتن برای کودکان

کودکان، فعالیت نوشتن را هنگامی بهتر انجام می دهند که بتوانند بر روی آن تمرکز کنند. هنگامی که کودکان، از موضوعی که دوست دارند مطلب می نویسند، می توانند بر روی نوشتن خود تمرکز کرده و آن را ارتقاء دهند. در نتیجه، تلاش کنید کودکان را وادار کنید در مورد مطالبی که دوست دارند بنویسند.

همچنین ببینید : صندلی های غذا خوری کودک 

سخن پایانی

کند نویسی کودکان، مشکلی است که می تواند بسیاری از والدین را نگران کند. این در حالی است که کند نویسی کودکان، با رعایت موارد خاصی و تمرین کردن به راحتی از بین می رود. در نتیجه، تلاش کنید که از شیوه های مختلف، برای رفع کند نویسی کودکان استفاده کنید.

منبع : بیتوته

لجبازی کودکان در غذا خوردن و راه‌کارهای مناسب

کودک شما سعی می‌‌کند با برخی کارها از قبیل تصمیم ‌گیری برای نخوردن غذایی که شما تهیه کرده‌ اید استقلال بیشتری به دست بیاورد. در این شرایط هر چیزی که شما تهیه می‌کنید یا روی میز مقابلش قرار می‌‌دهید را رد می‌کند و بدتر از همه اینکه این لجبازی او مدت زیادی طول می‌کشد. اگر شما با کودک بسیار لجباز مواجه هستید به احتمال خیلی زیاد برای رفتار صحیح با کودک خود دچار چالش شده اید. کودکان لجباز می‌خواهند که همیشه برنده باشند و البته پدر و مادر آنها نیز چنین قصدی دارند اما بهتر است به جای آن که محیط منزل را به میدان رقابت تبدیل کنید با ایجاد یک محیط دلچسب برای غذا خوردن و تهیه غذای مناسب، کودک خود را متقاعد کنید غذاهایی که تهیه کرده اید را بخورد.

چگونه به کودک لجباز غذا بدهیم؟

راه‌های مقابله با لجبازی کودکان در غذا خوردن به شرح زیر می‌باشد:

 احساسات کودک خود را درک کنید  

 به جای آنکه یک طرفه فکر کنید و بگویید که به چه دلیل کودک من امشب غذا نمی‌خورد؟ و گفتن این جمله که من بهترین غذا را پرداخته ام سعی کنید او را درک کنید و به اصطلاح با کفش او راه بروید:

• ممکن است کودک شما با ترس از غذا مواجه باشد.
• برخی از کودکان معمولاً کودکان دو ساله با این مشکل مواجه هستند.
• به این وضعیت نئوفوبیای غذای گفته می‌شود که به ترس از امتحان کردن مواد غذایی جدید دلالت دارد.
• این امر طبیعی است و تعداد زیادی از کودکان در برخی از مراحل زندگی خود با این مشکل مواجه می‌‌شوند.
• گاهی اوقات حدود ۱۰ تا ۱۵ بار باید یک غذا را جلوی کودک قرار بدهید تا با آن غذای خاص آشنا شود.
• صبور باشد تا بالاخره با گذر زمان ذائقه کودک شما به آن غذا عادت کند.

 غذاهای مختلف برای کودک خود تهیه کنید 

 به کودک خود کمک کنید به تدریج با غذاهای جدیدی که می‌پزید آشنا شود. به کودک تان غذاهای مختلفی از گروه‌های مواد غذایی بدهید و اجازه بدهید غذایی که دوست دارد بخورد را انتخاب کند.

• هنگامی ‌که شما به او کمک می‌کنید انواع مختلف مواد غذایی را امتحان کند در واقع به او اجازه می‌‌دهد غذاهایی را انتخاب کند که دوست دارد و به این ترتیب شما اطلاعات بیشتری در خصوص ذائقه او به دست خواهید آورد. غذایی که به کودک خود می‌دهید را درون بشقاب یا کاسه بریزید و به او اجازه بدهید غذاهایی را انتخاب کند که دوست دارد بچشد.
• اکثر پدر و مادرها این اشتباه را تکرار می‌کنند که خیلی سریع غذاهای جدید را به منوی غذای کودک خود اضافه می‌کنند و در صورتی که کودک آنها ظرف غذا را پس بزند آنها به سادگی تسلیم می‌‌شوند.
• در هنگام اضافه کردن غذاهای جدید به منوی غذایی کودک، شما باید آماده باشید که حداقل ده بار آن ماده غذایی را در اختیار او قرار بدهید.
• باید صبور باشید زیرا کودکان در مقابل پذیرش غذایی که دوست ندارند بسیار مقاومت می‌کنند.

 غذاهای کودک خود را جذاب و اشتهاآور نمایید 

 به فکر روش‌های جذاب برای اشتهاآور کردن غذای کودک خود باشید و به کودک خود کمک کنید تا هنگام امتحان کردن خوراکی‌های جدید لذت ببرد. همچنین می‌توانید در هنگام تهیه مواد غذایی از کودک خود بخواهید به شما کمک کند به عنوان مثال می‌توانید از او بخواهید برای شکستن تخم مرغ یا ریختن مواد خشک درون کاسه به شما کمک کند.

• سعی کنید مواد غذایی را به نحوی تزئین کنید که کودک شما لذت ببرد.
• می‌توانید غذای کودک خود را رنگارنگ کنید اما به حفظ سلامت آن نیز اهمیت بدهید به عنوان مثال می‌‌توانید روی غذا کمی پنیر آب شده، سس گوجه فرنگی یا سس سیب بریزید.
• پنکیک، پیتزا و ساندویچ را به قطعات و اشکال و الگوهای جالب برش بزنید. شما می‌توانید برای این کار و ایجاد برش‌های دقیق تر از قالب مخصوص برش استفاده کنید.
• سعی کنید سبزیجات را در باغچه خود بکارید و از کودک خود بخواهید در پرورش سبزیجات در رسیدگی به آنها به شما کمک کند. معمولاً کودکان از خوردن سبزیجاتی که خودشان کاشته اند لذت می‌برند.

 کودک خود را به ورزش و فعالیت جسمانی تشویق کنید

 برای آنکه کودک شما اشتهای بهتری داشته باشد باید در طول روز ورزش کند و فعالیت داشته باشد.

• باید کودک شما در طول روز به اندازه کافی انرژی مصرف کند.
• در طول روز کودک خود ورزش کنید.
• او را در کلاس‌های شنا و فوتبال ثبت نام کنید.
• به خاطر داشته باشید که نباید اجازه بدهید کودک شما آنقدر خسته شود که نتواند غذا بخورد.

 قبل از غذا میزان مایعات مصرفی کودک خود را محدود کنید 

 قبل از هر وعده غذایی دقت کنید که میزان مایعات مصرفی کودک خود را کاهش دهید تا اشتهای او از بین نرود.

• اگر کودک شما تشنه است به او کمی آب بدهید.
• به خاطر داشته باشید کودکی که در طول روز مقدار خیلی زیاد شیر می‌خورد در مقایسه با کودکی که فقط آب می‌خورد کمتر گرسنه خواهد شد.

 برای غذای کودک خود برنامه منظمی تهیه کنید

 تصمیم بگیرید که در طول روز چند بار می‌خواهید به کودک خود غذا بدهید و این برنامه را ادامه دهید:

• به صورت ایده آل شما می‌توانید سه وعده غذای اصلی و دو میان وعده به کودک خود بدهید.
• ۱۰ تا ۱۵ دقیقه قبل از غذا کاملاً مراقب کودک خود باشید که هله ‌هوله نخورد.
• هر روز روی ساعت خاصی به کودک خود غذا بدهید. این امر باعث می‌‌شود که کودک شما زمان غذا خوردن را پیش بینی کند.

 زمان غذا خوردن کودک خود را به ۳۰ دقیقه محدود کنید 

 این کار باعث می‌شود که بتواند در یک بازه زمانی معین غذایش را بخورد. در صورتی که او پس از ۳۰ دقیقه دیگر غذا نخورد غذا را از مقابلش بردارید و کمی صبر کنید تا وعده بعدی فرا برسد:

• در فواصل بین وعده‌های غذایی در صورتی که کودک شما گرسنه بود به او یک میان وعده سالم بدهید.
• قبل و بعد از وعده‌های غذایی به طور مستقیم به کودک خود میان وعده ندهید زیرا این کار باعث می‌شود که نظم غذا خوردن و برنامه‌ ای که طراحی کرده‌ اید به هم بخورد.
• زمان زیادی را صرف اصرار کردن به کودک خود برای غذاخوردن نکنید زیرا این کار فقط باعث می‌شود که او عصبی شود و بترسد. 

 به همراه کودک خود آشپزی کنید 

 درخواست کردن از کودک برای کمک به شما در خصوص غذا پختن و تهیه مواد غذایی یک روش عالی برای ایجاد ارتباط بیشتر او با غذاها است.

• کودک می‌تواند برای تهیه مواد غذایی از قبیل ترکیب کردن مواد یا قرار دادن مربای میوه روی کراکرها به شما کمک کند.
• او همچنین می‌تواند به شما برای کاشت و برداشت سبزیجات کمک کند و این کار برای او خوشایند است.
• این اقدامات ساده کودک شما را تحریک می‌کند به خوردن غذاهایی بپردازد که خودش تهیه کرده است.

 لیست خرید تهیه کنید و با کودک خود به خرید بروید 

 هنگامی ‌که برای تهیه مواد خوراکی مورد نیاز خود به خرید می‌روید بهتر است کودک تان را نیز با خود ببرید زیرا در این شرایط او با غذایی که شما آماده می‌کنید آشنا خواهد شد.

• هنگامی ‌که به سوپر مارکت می‌روید اطلاعات مختصری را در خصوص غذاها و مواد مغذی آن در اختیار کودک خود قرار دهید.
• فهرستی از غذاهایی که او طی هفته گذشته خورده است را تهیه کنید و سعی کنید در هفته پیش رو فهرستی از مواد غذایی جدید را استفاده کنید که شامل چهار گروه اصلی مواد خوراکی از قبیل انواع میوه و سبزیجات، محصولات لبنی، پروتئین و غذاهای نشاسته ‌ای است را به رژیم او اضافه کنید.
• از نوشتن نوشابه و غذاهای آماده یا هله ‌هوله در فهرست خرید خود اجتناب کنید زیرا این محصولات با تاثیرات منفی بر سلامت کودک شما همراه هستند.
• فهرستی از خوراکی‌هایی که فرزند شما به آنها آلرژی دارد را تهیه کنید و مطمئن شوید که این مواد خوراکی در منوی شما قرار ندارند.
• مواد خوراکی خطرناک که ممکن است باعث مسمومیت و مشکلات مشابه شوند از قبیل تخم مرغ خام یا نیم پز، هویج خام، انواع مغزها، پاپ کورن، چای یا قهوه یا ماهی‌هایی که حاوی سرب هستند را شناسایی کنید.

 برای جلوگیری از بحث و جدل از یک غذای جایگزین استفاده کنید

 کودکان ۲ تا ۳ سال که لجباز هستند به خوبی می‌‌دانند چه موقع و چگونه با عصبانیت پدر و مادر خود شوند و به این ترتیب از خوردن مواد خوراکی خودداری می‌کنند تا آنکه در نهایت پدر و مادر آنها تسلیم شده و به خواسته ی آنها تن بدهد. در این شرایط تسلیم خواسته آنها شدن و دادن آن چیزی که می‌‌خواهند یک روش نامناسب تلقی می‌شود.

• معمولاً علت غذا نخوردن کودک شما این نیست که نمی‌خواهد غذا بخورد بلکه دلیل آن این است که به غیر از غذای که شما آماده کرده اید یک غذای خوشمزه دیگر نیز وجود دارد.
• در صورتی که کودک شما سرسختانه از خوردن غذاهایی که برای شما آماده کرده اید خودداری می‌کند می‌توانید به او بگویید که دو گزینه انتخابی پیش روی او وجود دارد و فقط دو غذای سالم را مقابل او قرار بدهید.

 با هم غذا بخورید تا اشتهای کودک تحریک شود 

 هنگامی ‌که شما و کودک تان با هم غذا می‌خورید اوقات خوشی را با هم سپری خواهید کرد:

• اگرچه کودک شما نمی‌تواند به صورت کلامی چنین چیزی را بیان کند غذا خوردن در کنار خانواده لحظات شادی را برای او ایجاد خواهد کرد.
• ممکن است شما و سایر اعضای خانواده نتوانید برای غذا خوردن دور هم جمع شوید اما باید همه تلاش تان را بکنید تا حداقل یک وعده غذا را با هم بخورید.
• در هنگام غذا خوردن از بحث و جدل خودداری کنید و زمان غذا خوردن خانواده را لذت بخش کنید.

 برای کودک خود داستان‌هایی را در خصوص غذاها تعریف کنید 

 داستان سرایی و برخی بازی‌ها باعث می‌شود که تجربه غذا خوردن برای کودک شما دلچسب تر شود:

• به عنوان مثال شما می‌توانید سبزیجاتی که کودک تان می‌خورد را به شکل یک هیولا یا یک موجود عجیب و غریب که خوراکی‌های سبز مانند کلم و کاهو را می‌خورد دربیاورید.
• شما می‌توانید داستان‌هایی را برای کودک خود تعریف کنید و وانمود کنید که او با خوردن سبزیجات برگ سبز قوی و پر قدرت خواهد شد.

 از دوستان کودک خود برای غذا خوردن با او دعوت کنید

 شما می‌توانید دوستان، همسایه‌ها یا همکلاسی‌های کودک خود را دعوت کنید تا با هم غذا بخورند:

• گاهی اوقات غذا خوردن با کودکان هم سن و سال برای فرزند شما لذت بخش است.
• هنگامی ‌که کودکان، دوستان هم سن و سال خود را در حین غذا خوردن مشاهده می‌‌کنند بیشتر غذا و میوه و سبزیجات می‌خورند. غذا خوردن گروهی سایر کودکان را تحریک می‌‌کند که غذا بخورند.
• شما می‌توانید به آنها ماست به همراه تکه‌های میوه، توت و حتی میوه‌های خشک بدهید.
• شما می‌توانید مواد مغذی سالم از قبیل پنیر خامه ای، کره بادام زمینی یا تکه‌های آووکادو را به غذای کودک خود اضافه کنید.
• شما می‌توانید در کنار این مواد از یک کاسه یا سایر انواع ظرف و ظروف زیبا استفاده کنید که اشتها برانگیز هستند.

 هنگام غذاخوردن کودک همه عوامل مزاحم را جمع کنید 

 اسباب بازی، تلویزیون و سایر وسایل مشابه کمکی به بهبود غذاخوردن کودک شما نخواهند کرد:

• هنگامی ‌که کودک با آی پد یا اسباب بازی مورد علاقه اش بازی می‌کند لذتی از غذا خوردن نخواهد برد.
• بگذارید کودک شما با لمس کردن و بازی کردن با غذا به کشف آن بپردازد و اجازه دهید فرزندتان از غذا خوردن لذت ببرد و پس از اتمام غذا به تمیز کردن لباس و صورت او بپردازید.
• پس از آن که کودک شما بزرگتر شد می‌‌توانید بر روی یادگیری نحوه صحیح استفاده از وسایل تمرکز کنید.

 به کودک‌تان وعده‌های غذایی کوچک بدهید 

 در ظرف غذای کودک خود مقدار غذای کمی که مخصوص سن و سال او است را قرار دهید زیرا حجم زیاد غذا به کودک فشار می‌آورد و باعث می‌شود که اشتهای او و تمایلش برای غذا خوردن کاهش پیدا کند.

• شما می‌توانید غذای کودک خود را به تکه‌ها و قطعات کوچک تقسیم کنید تا مشکلی برای جویدن آنها نداشته باشد.
• شما همچنین می‌توانید در یک سینی چند عدد لقمه کوچک را قرار بدهید تا کودک شما بتواند بهتر غذا بخورد.
• غذاهای فینگر فود یا به اصطلاح انگشتی و برش دادن غذا در ابعاد و اشکال مختلف باعث می‌شود که غذا خوردن برای کودک لذت بخش باشد.

بیشتر بخوانید : بهترین کالسکه مسافرتی 

 هنگام غذا خوردن کودک یک محیط زیبا را طراحی کنید

 تغییر دادن محیط باعث می‌‌شود که کودک یک تجربه جدید از غذا خوردن را به دست می‌آورد و این امر باعث می‌‌شود که او از غذا لذت ببرد.

• در هنگام غذا خوردن یک موسیقی آرام و با صدای پایین پخش کنید.
• شما می‌توانید تنوع غذایی ایجاد کنید و گاهی اوقات در حیاط یا بالکن کباب بخورید.
• شما می‌توانید برای ایجاد لذت بیشتر کودک خود را به پیک نیک ببرید.
• همچنین می‌توانید به رستورانی بروید که کودک شما دوست دارد تا لذت غذا خوردن را برای او بیشتر کنید. از غذاهایی که شور و پر نمک هستند خودداری کنید. در مواردی که قصد دارید به رستوران بروید و نمی‌دانید که با چه منویی قرار است مواجه شوید می‌توانید مقداری اسنک یا میوه را به همراه خود ببرید تا اطمینان حاصل کنید که فرزند شما به درستی غذا خورده است.

بیشتر بخوانید : استفاده از صندلی غذا برای کودک 

 غذای یکسان بخورید

 همیشه غذایی که می‌خورید باید با غذای فرزندتان یکسان باشد تا او احساس بهتری در هنگام غذا خوردن پیدا کند. به او یک غذای مجزا ندهید و برای خودتان نیز غذای جداگانه نپزید زیرا این کار باعث می‌شود فرزند شما اشتهایش را از دست بدهد.

 سایر روش‌های کمک به لجبازی کودک در غذا خوردن

• به کودک تان نشان بدهید که از هر لقمه غذای خود لذت می‌برید. معمولا کودکان از طریق تقلید کردن یاد می‌گیرند و به این ترتیب نشان دادن اینکه شما چقدر از غذا خوردن خود لذت می‌برید با تاثیرات مثبت و بسیار خوبی بر کودک همراه است. الگوی خوبی برای غذا خوردن کودک خود باشید. در صورتی که می‌خواهید فرزندتان کلم ‌بروکلی بخورد باید به او نشان بدهید که شما نیز کلم بروکلی را می‌خورید و خوشمزه است.
• هنگامی ‌که خودتان غذا می‌خورید فرزندتان را نیز تشویق کنید غذا بخورد. همیشه نظرات مثبتی درباره غذایی که می‌خورید داشته باشید و به کودک تان نشان بدهید غذایی که می‌خورید چقدر خوشمزه است. حفظ ظاهر موجه در هنگام غذا خوردن باعث می‌شود که فرزند شما به این باور برسد که واقعاً غذای خوشمزه ای را می‌خورید.
• از جملات مثبت استفاده کنید تا فرزند شما به غذا خوردن خود مغرور شود. این حس مثبت را باید بعد از غذا خوردن کودک به او القا کنید. برخی از کودکان پس از رسیدن به دوران بزرگسالی از این کار قدردانی می‌کنند و از آن تحت عنوان یک تجربه مفید یاد می‌کنند. همیشه هنگامی ‌که فرزند شما درست غذا می‌خورد او را تشویق کنید.
• سعی کنید به همراه کودک تان با استفاده از سبزیجات کاردستی درست کنید. این کار بهترین روش برای ایجاد علاقه مندی در کودکان است تا سبزیجات بیشتری بخورند. از سبزیجات سالم از قبیل زیتون برای ساخت چشم و از قارچ برای ساخت بینی و از ماکارونی برای ساختن موها و همچنین از گوجه فرنگ برای ساختن لب استفاده کنید تا اشکال و تصاویر جالب و رنگارنگ از صورت بسازید.

خرید روروئک و واکر 

منبع :انجمن معارف